Dołącz do Oriflame – Możliwości Oriflame | Kosmetyki Oriflame | Oriflame Cosmetics

Zasada Pareto

Przestrzenie nazw

Zasada Pareto (ang. Pareto principle) mówi o tym, że 80% wyników wypływa tylko z 20% przyczyn. Interpretacja tej zasady pokazuje, iż mniejszymi środkami oraz wysiłkiem można osiągnąć dużo większe korzyści czy efekty. Najczęściej zasada ta, nazywana jest zasadą 80/20.[1]

Liczb 20 i 80 nie powinno się traktować jako jedyne rozwiązanie, najczęściej są one tylko pojawiającą się proporcją w obserwacjach, równie dobrze może to być większa lub mniejsza proporcja. Zasada ta posiada jedno słuszne stwierdzenie- nie zdarza się aby 100% nakładów przyniosło 100% efektów. Biorąc pod uwagę tą zasadę, należy wychwycić te czynności, które kreują największe efekty (pomijając przy tym inne, mniej wartościowe), optymalizując w ten sposób nasze działania.[2]

Inne nazwy stosowane do określenia Zasady Pareto:

• reguła Pareto,
• zasada 80 20 lub zasada 20 80,
• zasada Pareta 60 40,
• prawo Pareto (ang. Pareto law).

Sformułowanie zasady Pareto

Schemat leżący u podstaw tej zasady odkrył w roku 1897, włoski ekonomista i socjolog Markiz Vilfredo Federico Damaso Pareto (1848-1923). W trakcie swoich badań przyglądał się on schematom dochodów i bogactwa w dziewiętnastowiecznej Anglii. Zauważył przy tym, że badane przez niego obszary cechowały się wieloma schematami. Jako pierwsze zauważył, że większość dochodów i bogactwa przypada na mniejszość ludzi. Analizując ten fakt, odkrył dwa kolejne, które były bardziej znaczące. Spostrzegł stałą matematyczną relację między liczbą ludzi a wielkością ich dochodów czy bogactwa, która była przewidywalnie niezrównoważona. Następnie pokazał powtarzalność tego schematu nierównowagi- bez względu na to czy badał dane z różnych krajów czy też historyczne lub dostępne w jego czasach, powtarzał się ten sam schemat nierównowagi. Niestety Pareto, mimo szerokiego zastosowania i dużego znaczenia swego odkrycia, bardzo źle je opisał. Dopiero w 1951 r. Joseph Juran (1904-2008) opublikował "Quality Control Handbook", w którym zawarł zasadę "kluczowych nielicznych i błahych licznych".[1] Opisał on większą ilość zjawisk za jej pomocą, oto ich przykłady:

• "80% problemów jest powodowanych przez 20% przyczyn,
• 80% zysków wnosi 20% klientów,
• 80% sprzedaży jest generowane przez 20% sprzedawców,
• 80% wypadków jest powodowanych przez 20% kierowców,
• i najistotniejsze: 20% zadań zabiera 80% czasu."[2]

Zastosowanie zasady Paretto

Zasada Pareto jest bardzo uniwersalna, przez co jest wykorzystywana niemal w każdym obszarze działalności firmy, co daje jej usprawnienie strategiczne oraz finansowe. Richard Koch wyznaczył 10 najważniejszych obszarów w działalności gospodarczej, w których stosuje się zasadę Pareto (80/20). Oto one:

1. "Strategia
2. Jakość
3. Ograniczanie kosztów i poprawa obsługi
4. Marketing
5. Sprzedaż
6. Technologia informacyjna
7. Podejmowanie decyzji i analiza
8. Zarządzanie zapasami
9. Zarządzanie projektami
10. Negocjacje"[3]

Przykład analizy Pareto

Analiza Pareto (80/20) "polega na badaniu relacji pomiędzy dwoma zbiorami porównywalnych danych".[1] Oznacza to, że jeden z tych zbiorów stanowią zazwyczaj ludzie lub jakieś obiekty, zwykle w dużych liczbach i przedstawione w procentach. Drugi zespół danych musi odnosić się do pewnych interesujących cech, które są charakterystyczne dla tych ludzi lub obiektów. Cechy te można mierzyć oraz także przedstawiać w ujęciu procentowym. W celu przeprowadzenia analizy 80/20 należy wykonywać następujące kroki:

1. "Zebranie odpowiednich danych dotyczących badanego problemu w celu zidentyfikowania czynników, które mają wpływ na ogólną wartość analizowanego zjawiska,
2. Zebranie danych dotyczących wartości generowanej przez każdy ze zidentyfikowanych czynników,
3. Uporządkowanie w kolejności zbioru czynników na podstawie generowanych przez nie wartości,
4. Obliczanie dla każdego czynnika wartości skumulowanej,
5. Przypisanie każdego z czynników do odpowiedniej grupy: A, B lub C,
6. Utworzenie wykresu Pareto-Lorenza dla lepszego zobrazowania wyników." [4]